Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • jessicainjeruzalem
  • >
  • Mijn vakantiebaantje
    • Mijn vakantiebaantje
    • Project X-raël
    • BaanBreker in Jeruzalem

Jeruzalem 09:02 sitemap

Je bekijkt de reis...

Mijn vakantiebaantje

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van jessicainjeruzalem

jessicainjeruzalem

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Jessica via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 27-08-2014 Peetmoeder, ... (1)
  • 16-08-2014 Het engeltje en ... (4)
  • 27-07-2014 'Als dat zo is ... (5)
  • 15-07-2014 Luchtalarm en ... (4)
  • 04-07-2014 Moord en brand (5)

Statistieken

Dit dagboek is 28429 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag 'Als dat zo is dan schiet ik je!'

Toon op kaart

27 juli 2014 | Door: jessicainjeruzalem

Aantal keer bekeken 475   Aantal reacties 5   Jeruzalem, Israel
a A

'Als dat zo is dan schiet ik je!'

Twee maanden vrijwilligerswerk in Jeruzalem. Schattige gehandicapte kinderen. Toeristische trekpleisters. Tropisch klimaat. Oosterse cultuur. Dat klinkt best wel als de ultieme vakantiebesteding. En dat is het in de kern ook. Maar het is niet allemaal shishageur en zonneschijn. Zeker niet. Afgelopen week was wel een pittige week. Zo heb ik m’n laatste drop opgemaakt. In Nederland kan ik met gemak een paar dagen zonder, maar hier…
Naja, ik bedoelde eigenlijk te gaan vertellen over het serieuze leed, dat me vanaf het schrijven van de vorige blog weer heeft beziggehouden: de hele situatie rond de oorlog in Gaza. Het houdt iedereen hier bezig en je kunt er ook moeilijk omheen gezien de TV in de kantine ons non-stop Al-Jazeera beelden voorschotelt. Woedende gesluierde vrouwen met op de achtergrond hun verwoeste huizen, bloederige kinderlijkjes gewikkeld in vuile kleden, op de vlucht geslagen families en voortdurend bombardementen die de zwarte rook boven Gaza doen opstijgen.

En denk dat ik geen recht doe aan de toestand in Gaza en Israël door te blijven hangen in mijn visie over het conflict, de schuldvraag en welke kant ik kies. En ik vind het eigenlijk ook veel boeiender om te horen wat de mensen hier er zelf van denken. Ik heb de afgelopen week verschillende mensen gesproken over hun visie. Zo werd ik vorige week uitgenodigd voor een Ramadanmaaltijd bij een collega uit Oost-Jeruzalem, in de wijk waar de Palestijnse tiener vandaan kwam die een paar weken terug op brute wijze vermoord is. Onder het eten werd ik hartelijk welkom geheten door de vader des huizes. Ik was altijd welkom om nog eens te komen. ‘Maar…’ voegde hij eraan toe, ‘niet als je in de oorlog voor Israël bent. Als dat zo is dan schiet ik je!’ Ik glimlachte hem maar vriendelijk toe alsof ik het ook een goeie grap vond.
Na het eten, toen ik hem nog eens verder vroeg naar zijn ideeën over een oplossing voor de Gaza-oorlog, bleek hij gelukkig toch iets genuanceerder te denken. Hij vond dat zowel Moslims als Joden en christenen het recht hebben om hier samen te leven in vrede en met gelijke rechten.
Dus uiteindelijk kon ik gelukkig zonder neergeschoten te zijn veilig op huis aan. Ik werd gedropt op het tramstation dat een week geleden nog doelwit was van rellen en vernieling. Er reed constant een politieauto rond, dus het voelde voor mij eigenlijk wel safe. Maar diezelfde politie vond het blijkbaar minder vertrouwd, dus even later zat ik achter gepantserd glas en betraliede ramen te genieten van een snelle lift richting huis. Voor zulk soort noodsituaties moeten natuurlijk gelijk de zwaailichten aan.

Maar goed, ik wil niet teveel over oorlog en rellen schrijven, omdat het voor jullie wellicht twijfels geeft over mijn veiligheid hier. En de beelden in het nieuws die we zien zijn al een en al ellende. Terwijl ik daar in het dagelijkse leven relatief weinig van zie, omdat het leven hier gewoon doorgaat en ik zes dagen in de week druk ben met werken. Met de nadruk op druk. Vooral begin vorige week was wel zwaar. Eerst weigerde mijn Doea prinsesje bijna een week lang om een degelijke poepluier te bezorgen, om vervolgens een paar dagen niet te willen eten. Dat bezorgde wel enige mate van spanning in het hol van de zielevoet harer pleegmoeder. Achteraf gezien had ze het misschien op haar hart om in verbondenheid met haar broeders en zusters de ramadan te houden.
Nu is ze voor een week naar huis om het Suikerfeest te vieren, dus heb ik nog maar drie kinderen over. Dat brengt mij in de gelegenheid om wat meer op de oosterse manier te werk te gaan. Dat wil zeggen: erg veel tijd nemen voor chillen en dingen die je zelf belangrijk vindt. Zo heb ik gisteren onder werktijd m’n jongens een beetje bijgeknipt (ze worden geknipt door random collega’s en dat is te zien) en heb ik elke dag de tijd om eens gezellig bij andere kinderen en vrijwilligers langs te gaan en te helpen waar nodig.

Niet alleen op het werk moet je flexibel zijn. Vanavond staat er bijvoorbeeld een bruiloft van een collega op de planning. Het fijne is dat wij als vrijwilligers nog niet weten of we vervoer hebben naar Bethlehem, waar de receptie plaatsvindt. Dus ik heb m’n spullen voor vanavond direct na het werken klaarliggen, maar voor het zelfde geld horen we op de valreep dat we niet mee kunnen en dan gaat het hele feest niet door. Althans, voor ons niet. En mochten we vanavond op de terugweg onverhoeds niet door de checkpoint heen komen, dan hopen we maar dat er nog plaats is in de herberg.

Reageren
Vorige bericht » « Volgende bericht

Reacties (5)

27 juli 2014 13:38 | Door: maart

Naiss story miss moustique. Haha maar inmiddels word jij ook een miss catastrophe!
Wat een belevenissen weer.

Dikke knuffel voor jou en mn kinders! ;)
שלום
ن

28 juli 2014 12:17 | Door: Jannig

Jes,

Erg leuk om weer bij gepraat te worden. Al is het vast maar een ieniemienie stukje van wat je ziet, ruikt, voelt, bid, meemaakt, verlangt, denkt, etc. Het is echt bijzonder dat je juist in deze situatie niet als toerist rondzwalkt maar echt 'erin' bent. Dat is een ervaring die weinig anderen hebben.

Geef je een knuffel aan Hamad als hij terug is van 't suikerfeest. Zing Bitchuba Adonai voor hem en roep heel hard HIIIIIIHAAA.

In deze tijden herrinner ik me goed het gesprek met Leah. toen er op Central busstation een bom ontploft was: I know what you think that the Messiah is coming. :-) Dát is de hoop.

Liefs

28 juli 2014 12:18 | Door: Jannig

Jes,

Erg leuk om weer bij gepraat te worden. Al is het vast maar een ieniemienie stukje van wat je ziet, ruikt, voelt, bid, meemaakt, verlangt, denkt, etc. Het is echt bijzonder dat je juist in deze situatie niet als toerist rondzwalkt maar echt 'erin' bent. Dat is een ervaring die weinig anderen hebben.

Geef je een knuffel aan Hamad als hij terug is van 't suikerfeest. Zing Bitchuba Adonai voor hem en roep heel hard HIIIIIIHAAA.

In deze tijden herrinner ik me goed het gesprek met Leah. toen er op Central busstation een bom ontploft was: I know what you think that the Messiah is coming. :-) Dát is de hoop.

Ik waag het hier toch maar mijn chanoeka ketting te dragen tijdens deze roerige tijd als herrinnering om te bidden en als een stil gebed naar God... Het gaat me echt aan het hart.

Liefs

28 juli 2014 16:44 | Door: Anne

Hou van jouw verhalen, Jessica! Inhoudelijk ernstig, gemeend, vrolijk en genuanceerd, qua schrijven gevat en bondig.

Het is wel echt een puinhoop daar hè, tjonge, wat een vreselijke toestand... en het nare is dat we weten dat er geen einde aan komt tot dat... oké, daar kunnen we dan ook wel erg naar uitzien, maar het maakt ons zo afhankelijk hè. En dat zijn we liever niet. Dit maakt ons wel weer duidelijk dat we als mensen echt niet hoeven te denken dat wij oorlogen oplossen en conflicten blussen, dat enkel en alleen de Heilige ons ertoe wil bewegen vrede te sluiten. Keerden we ons maar weer tot Hem...
Maranatha!

Gaaf welke ervaringen je opdoet zeg, dat is niet niks!

28 juli 2014 19:46 | Door: Jessica Floor

Maart, Lans, Anne, stuk voor stuk bedankt voor jullie lieve reactie! :)

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download