'Welkom' in Israël
Door: jessicainjeruzalem
Blijf op de hoogte en volg Jessica
21 Februari 2012 | Israel, Jeruzalem
Wat ik in Jeruzalem ga doen, wat voor baan ik heb in Nederland en of ik mensen uit het Midden Oosten ken, zomaar een greep uit de tientallen vragen die ik kreeg voordat ik kon inchecken op Schiphol. Vervolgens werd alle handbagage uitgepakt en gecontroleerd door medewerkers en drugshonden. Gelukkig had ik niet net als een van de andere baanbrekers een boekje over Palestijnse vredesonderhandelingen in mijn tas (dat ligt nogal gevoelig). Na nog een aantal poortjes en massages mochten we eindelijk het vliegtuig in op weg naar Tel Aviv.
De wat-te-doen-bij-gevaar instructies, de muziek, de maaltijd, maar vooral de orthodoxe Joden in vol zwart ornaat, met hoed, pijpenkrullen en al, deden je bijna het gevoel krijgen dat je in Israël was aangeland. En dat waren we ook na zo'n vier en half uur vliegen. Wat heerlijk toen we na nog een hoop gedoe over onze visa uiteindelijk in de zwoele winterlucht buiten stonden en de sjeroet richting Jeruzalem al klaar stond.
De chauffeur reed, terwijl hij zich te goed deed aan een zakje nootjes, zijn administratie bijwerkte en zijn sociale contacten onderhield, met een grote noodgang midden over snelwegen en door nauwe steegjes. Zijn toeter diende, zoals bij bijna elke chauffeur hier in Israël, als knipperlicht of gewoon om aan te geven dat hij er aan kwam of moest wachten voor het stoplicht. Als ze hier evenveel zouden vragen voor onnodig gebruik van de claxon als in Nederland, zouden ze bijvoorbeeld binnen een week de staatsschuld van Griekenland kunnen oplossen. Zo'n positief nieuwsbericht over Israël zou vast geen kwaad kunnen.
Van mijn eerste nacht in ons prachtige witte Joodse huis, met uitzicht op de Olijfberg, kan ik weinig navertellen. Ik heb zowaar een eigen kamer, naar ik schat zo'n 4 bij 8 meter, met een bomkamertje ernaast voor als het nog eens onveilig mocht worden. En dat het hier in Jeruzalem niet allemaal koek en ei is, word je al snel duidelijk als je om je heen kijkt en in gesprek gaat met mensen. We hadden een opdracht om aan verschillende mensen te vragen waarom ze in Jeruzalem waren en waarom dat belangrijk voor hen was. Zowel Jood als Arabier reageerden alsof we nogal domme vragen stelden, maar aangezien ze beiden stelden dat het hún gebied is en hún heilige plaatsen zijn, staan ze in feite lijnrecht tegenover elkaar. Aan de andere kant is het ook wel weer bijzonder dat Jood, Palestijn, Moslim, Arameeër, christen, toerist, alles in de oude stad gewoon door elkaar loopt, terwijl er in het nieuws vooral beelden op je af komen van de onleefbare situaties of botsingen tussen Joden en Palestijnen. En terwijl ons verboden is om in bepaalde wijken van de stad te komen omdat dat te onveilig is.
Het is echt één grote zegen om hier te mogen zijn en eindelijk van dichtbij mee te mogen maken waar ik al zoveel over gehoord en gelezen heb. De groep is, voor zover je dat aan het prille begin van onze reis al kunt stellen, helemaal het einde. Naast dat onze gezamenlijke missie en interesse samenbindt, hebben we met z'n allen ook een erg goed ontwikkeld gevoel voor humor en lekker eten. We hebben zaterdag samen shabbat gevierd en zijn zondag op onze werkplekken wezen kijken. Ik heb heel veel zin om maandag aan de slag te gaan op de afdeling zorg voor zwaar lichamelijk gehandicapten, waar ik samen met Teunie de komende maanden actief zal zijn. (Heb er inmiddels al twee dagen werken op zitten, volgende keer meer daarover.)
En naast stromen van zegen ook stromen van regen de afgelopen dagen. Én wind (windkracht 6) én hagel én kou (3 graden). Helaas bleef de verwachte halve centimeter sneeuw, hier al de hele week gesprek van de dag, uit. Ik had er toch graag even doorheen gewandeld op m'n teenslippertjes. Al was het alleen al voor de foto.
De wat-te-doen-bij-gevaar instructies, de muziek, de maaltijd, maar vooral de orthodoxe Joden in vol zwart ornaat, met hoed, pijpenkrullen en al, deden je bijna het gevoel krijgen dat je in Israël was aangeland. En dat waren we ook na zo'n vier en half uur vliegen. Wat heerlijk toen we na nog een hoop gedoe over onze visa uiteindelijk in de zwoele winterlucht buiten stonden en de sjeroet richting Jeruzalem al klaar stond.
De chauffeur reed, terwijl hij zich te goed deed aan een zakje nootjes, zijn administratie bijwerkte en zijn sociale contacten onderhield, met een grote noodgang midden over snelwegen en door nauwe steegjes. Zijn toeter diende, zoals bij bijna elke chauffeur hier in Israël, als knipperlicht of gewoon om aan te geven dat hij er aan kwam of moest wachten voor het stoplicht. Als ze hier evenveel zouden vragen voor onnodig gebruik van de claxon als in Nederland, zouden ze bijvoorbeeld binnen een week de staatsschuld van Griekenland kunnen oplossen. Zo'n positief nieuwsbericht over Israël zou vast geen kwaad kunnen.
Van mijn eerste nacht in ons prachtige witte Joodse huis, met uitzicht op de Olijfberg, kan ik weinig navertellen. Ik heb zowaar een eigen kamer, naar ik schat zo'n 4 bij 8 meter, met een bomkamertje ernaast voor als het nog eens onveilig mocht worden. En dat het hier in Jeruzalem niet allemaal koek en ei is, word je al snel duidelijk als je om je heen kijkt en in gesprek gaat met mensen. We hadden een opdracht om aan verschillende mensen te vragen waarom ze in Jeruzalem waren en waarom dat belangrijk voor hen was. Zowel Jood als Arabier reageerden alsof we nogal domme vragen stelden, maar aangezien ze beiden stelden dat het hún gebied is en hún heilige plaatsen zijn, staan ze in feite lijnrecht tegenover elkaar. Aan de andere kant is het ook wel weer bijzonder dat Jood, Palestijn, Moslim, Arameeër, christen, toerist, alles in de oude stad gewoon door elkaar loopt, terwijl er in het nieuws vooral beelden op je af komen van de onleefbare situaties of botsingen tussen Joden en Palestijnen. En terwijl ons verboden is om in bepaalde wijken van de stad te komen omdat dat te onveilig is.
Het is echt één grote zegen om hier te mogen zijn en eindelijk van dichtbij mee te mogen maken waar ik al zoveel over gehoord en gelezen heb. De groep is, voor zover je dat aan het prille begin van onze reis al kunt stellen, helemaal het einde. Naast dat onze gezamenlijke missie en interesse samenbindt, hebben we met z'n allen ook een erg goed ontwikkeld gevoel voor humor en lekker eten. We hebben zaterdag samen shabbat gevierd en zijn zondag op onze werkplekken wezen kijken. Ik heb heel veel zin om maandag aan de slag te gaan op de afdeling zorg voor zwaar lichamelijk gehandicapten, waar ik samen met Teunie de komende maanden actief zal zijn. (Heb er inmiddels al twee dagen werken op zitten, volgende keer meer daarover.)
En naast stromen van zegen ook stromen van regen de afgelopen dagen. Én wind (windkracht 6) én hagel én kou (3 graden). Helaas bleef de verwachte halve centimeter sneeuw, hier al de hele week gesprek van de dag, uit. Ik had er toch graag even doorheen gewandeld op m'n teenslippertjes. Al was het alleen al voor de foto.
-
23 Februari 2012 - 07:32
23 Februari 2012:
Jessica is jarig.
Jes, van harte gefeliciteerd.
De Flooooortje uit Veenendaal -
23 Februari 2012 - 14:44
OPA EN OMA:
HALLO JESSICA.Van harte gefeliciteerd met je verjaardag Gods zegen toegewenst.Al ben je ver weg wil niet zeggen dat we je vergeten zijn.We hopen en bidden dat je daar tot zegen mag zijn Veel liefs and a big hug van ons beidjes uit Scherpenzeel. -
27 Februari 2012 - 11:52
Jessica:
Bedankt Flooooooortjes, opa en oma!
@oma, ik heb de dode zee handcream al gekocht, die wilde u toch?
Liefs uit Jeruzalem! -
01 Maart 2012 - 15:30
Janneke:
WAUW een eigen kamer. HEERLIJK -
06 Maart 2012 - 18:22
Anne:
Ha Jessica!
Het lezen van dit verslag heeft even op zich laten wachten, maar nu ik de tijd had is het even genieten... wat kan jij leuk schrijven, zeg! En wat ontzettend fijn dat je eerste indruk zo goed is geweest, ik ben erg benieuwd naar het tweede verslag dat ik zo ga lezen. Hopelijk is dat ook een positieve!
Leuk om ook de herkenning te zien van de checks op Schiphol (en straks terug naar huis nóg erger) en de verbazing van alle soorten mensen die je ziet. Het is geen vrede, maar ook geen oorlog - tis zoals jij zegt gewoon geen koek en ei.
X van je ex-tutorgroepsgenootje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
