(Lente)kriebels
Door: jessicainjeruzalem
Blijf op de hoogte en volg Jessica
14 Maart 2012 | Israel, Jeruzalem
Alweer bijna drie weken verder! De tijd vliegt en ik vlieg bijna nog harder mee. Van de oude stad naar Yad Vashem, via City of David de Olijfberg op, door Ilan in Bethlehem en van Purim tot aan shabbat. M’n belevenissen stapelen zich op en staan me al even onordentelijk voor ogen als de inmiddels anderhalve gigabyte aan ongesorteerde foto’s op de pc. Beseder, (okay, letterlijk: in orde) tijd om plaats te maken voor orde.
Meestal word ik niet warm of koud van musea, maar in Yad Vashem, inmiddels drie excursies terug, kom je absoluut niet onder confronterende vragen over het waarom van het lijden uit. Als alles wat rond de 2e wereldoorlog heeft plaatsgevonden je zo levendig voorgesteld wordt, zie je pas echt hoe slecht een mens is en welke slechte naam ook christenen hebben gemaakt ten opzichte van het Joodse volk. Erg indrukwekkend vond ik de glazen plaat van zo'n 2 bij 7 meter met honderden halfvergane schoenen van omgekomen Joodse mensen erop tentoongespreid. Dat bij elk paar schoenen een mens of kind zoals jij en ik heeft gehoord, voor wie het leven zo verschrikkelijk anders is (dood)gelopen.
Waar voor veel onschuldig gedode Joden slechts een paar schoenen in een museum staat als gedenkteken, is heel Jeruzalem en omgeving volgebouwd met kerken, beelden en gedenkhofjes, die plaatsen aangeven waar Jezus ooit zijn voeten heeft gezet. Misschien wat cultuurbarbaars, maar van al die naar wierook stinkende gebouwen, inclusief buigende en bekussende toerist-pelgrim-achtige mensengroepen, krijg ik zwaar de kriebels.
Naast dat (helaas vrij grote) deel van de bezoekers van Jeruzalem, zijn bepaalde bewoners ook behoorlijk kriebelverwekkend en wel het mannelijke deel der ongemanierde Arabieren. Praktisch elke Arabische man die langsrijdt kan het niet nalaten te claxonneren, te zwaaien of te wenken. Als je in de buurt van de Arabische wijk komt, loopt er al snel een groep hangjongeren op je af en om je heen terwijl ze je in het abracadabra de minderfijne dingen van het leven toewensen. En de oudere mannen, die kijken van een afstandje glimlachend toe. Ook afgelopen week tijdens onze excursie naar Bethlehem werden we weer lastiggevallen door Arabische jongetjes, die op den duur aan m’n tas en daarna zelf ook aan mij begonnen te plukken. Dankzij de stoeipraktijkervaring van thuis (bedankt nog Joon en Daan) kozen ze opeens toch maar snel het halalhazenpad.
Verder zal ik niet uitweiden over zwaar orthodox-Joodse zwartrijders, bussen die zonder enige regelmaat rijden, winkels en kerken die door een klein laagje gesmolten natte sneeuw de hele dag gesloten zijn, kauwgometers die kauwen en smakken als walrussen en de wat rossigere Joodse mannen die me rustig een half uur onbeschaamd zitten aan te gapen in de bus. Tenslotte wegen al die ergernissen niet op tegen de mooie kant van het land en leven hier.
Neem nou het weer. Waar je (ik) bij Israël rond deze tijd aan een warm lentezonnetje zou denken, hebben de afgelopen weken bijna alle weersomstandigheden al bezorgd. Het heeft geregend dat het goot, gehageld, gesneeuwd en gestormd, geschemerd en gezond, 30 graden maar liefst. En ik ben nog niet uitverveld (op m’n neus) of er staat al weer 2 graden op de verwachting voor zondagnacht. Maar volgende week wordt het echt lente hoor, zegt men.
Laat ik afsluiten met het verhaal van de dag van afgelopen week, Purim. Een feest waarbij men stilstaat bij de geschiedenis van de slechte Haman die op één dag alle Joden wilde uitroeien en koningin Esther die voor haar volk in de bres ging staan en daarmee het noodlot afwende. Bizar dat deze geschiedenis zich in het verleden en tot op heden als het ware nog steeds blijft herhalen. De vraag is wie er vandaag de dag nog in de bres (willen) staan voor het volk van God. Afijn, ik denk dat de meeste Joden met andere dingen druk waren tijdens Purim. Alle feestartikelenshops, hamansorenbakkers en ratels draaiden op volle toeren en het was twee dagen één groot soort carnavalsfeest in Jeruzalem. Op het werk hebben we samen een lekkere soort bonbons gemaakt. Voor de liefhebbers: biscuitkruimels, cacaopoeder, suiker, olie en water bij elkaar doen, kneden tot balletjes en door de kokospoeder rollen. Vanwege de goed ontwikkelde kwijlcapaciteit van sommige balletjesbakkers, hield ik uiteindelijk toch een lichte voorkeur voor de balletjes die we zelf thuis hadden gemaakt.
Meestal word ik niet warm of koud van musea, maar in Yad Vashem, inmiddels drie excursies terug, kom je absoluut niet onder confronterende vragen over het waarom van het lijden uit. Als alles wat rond de 2e wereldoorlog heeft plaatsgevonden je zo levendig voorgesteld wordt, zie je pas echt hoe slecht een mens is en welke slechte naam ook christenen hebben gemaakt ten opzichte van het Joodse volk. Erg indrukwekkend vond ik de glazen plaat van zo'n 2 bij 7 meter met honderden halfvergane schoenen van omgekomen Joodse mensen erop tentoongespreid. Dat bij elk paar schoenen een mens of kind zoals jij en ik heeft gehoord, voor wie het leven zo verschrikkelijk anders is (dood)gelopen.
Waar voor veel onschuldig gedode Joden slechts een paar schoenen in een museum staat als gedenkteken, is heel Jeruzalem en omgeving volgebouwd met kerken, beelden en gedenkhofjes, die plaatsen aangeven waar Jezus ooit zijn voeten heeft gezet. Misschien wat cultuurbarbaars, maar van al die naar wierook stinkende gebouwen, inclusief buigende en bekussende toerist-pelgrim-achtige mensengroepen, krijg ik zwaar de kriebels.
Naast dat (helaas vrij grote) deel van de bezoekers van Jeruzalem, zijn bepaalde bewoners ook behoorlijk kriebelverwekkend en wel het mannelijke deel der ongemanierde Arabieren. Praktisch elke Arabische man die langsrijdt kan het niet nalaten te claxonneren, te zwaaien of te wenken. Als je in de buurt van de Arabische wijk komt, loopt er al snel een groep hangjongeren op je af en om je heen terwijl ze je in het abracadabra de minderfijne dingen van het leven toewensen. En de oudere mannen, die kijken van een afstandje glimlachend toe. Ook afgelopen week tijdens onze excursie naar Bethlehem werden we weer lastiggevallen door Arabische jongetjes, die op den duur aan m’n tas en daarna zelf ook aan mij begonnen te plukken. Dankzij de stoeipraktijkervaring van thuis (bedankt nog Joon en Daan) kozen ze opeens toch maar snel het halalhazenpad.
Verder zal ik niet uitweiden over zwaar orthodox-Joodse zwartrijders, bussen die zonder enige regelmaat rijden, winkels en kerken die door een klein laagje gesmolten natte sneeuw de hele dag gesloten zijn, kauwgometers die kauwen en smakken als walrussen en de wat rossigere Joodse mannen die me rustig een half uur onbeschaamd zitten aan te gapen in de bus. Tenslotte wegen al die ergernissen niet op tegen de mooie kant van het land en leven hier.
Neem nou het weer. Waar je (ik) bij Israël rond deze tijd aan een warm lentezonnetje zou denken, hebben de afgelopen weken bijna alle weersomstandigheden al bezorgd. Het heeft geregend dat het goot, gehageld, gesneeuwd en gestormd, geschemerd en gezond, 30 graden maar liefst. En ik ben nog niet uitverveld (op m’n neus) of er staat al weer 2 graden op de verwachting voor zondagnacht. Maar volgende week wordt het echt lente hoor, zegt men.
Laat ik afsluiten met het verhaal van de dag van afgelopen week, Purim. Een feest waarbij men stilstaat bij de geschiedenis van de slechte Haman die op één dag alle Joden wilde uitroeien en koningin Esther die voor haar volk in de bres ging staan en daarmee het noodlot afwende. Bizar dat deze geschiedenis zich in het verleden en tot op heden als het ware nog steeds blijft herhalen. De vraag is wie er vandaag de dag nog in de bres (willen) staan voor het volk van God. Afijn, ik denk dat de meeste Joden met andere dingen druk waren tijdens Purim. Alle feestartikelenshops, hamansorenbakkers en ratels draaiden op volle toeren en het was twee dagen één groot soort carnavalsfeest in Jeruzalem. Op het werk hebben we samen een lekkere soort bonbons gemaakt. Voor de liefhebbers: biscuitkruimels, cacaopoeder, suiker, olie en water bij elkaar doen, kneden tot balletjes en door de kokospoeder rollen. Vanwege de goed ontwikkelde kwijlcapaciteit van sommige balletjesbakkers, hield ik uiteindelijk toch een lichte voorkeur voor de balletjes die we zelf thuis hadden gemaakt.
-
15 Maart 2012 - 21:38
Sjaan:
Jes, 't is weer een heerlijk verhaal! 'k Popel om je in levende lijve te spreken over je ervaringen. Good luck met die gasten daar!
Sjaan -
19 Maart 2012 - 21:06
Tante Elisabeth:
Ha die Jes!
Van mij mag je wel vaker een verslag plaatsen...Wat kan je toch leuk schrijven, je ziet het voor je.
Pas goed op jezelf! -
20 Maart 2012 - 15:14
Tea:
Hoi Jessica,
Dank je voor je post, leuk!!
Geweldig je blog, en prachtige verhalen, leuk om herkenbare dingen te lezen, over de stad, etc.
Geniet er lekker , succes met je werk, nu geen vloeren dweilen maar de goed ontwikkelde kwijlcapaciteit in toom zien te houden (ach blijf je toch nog dweilen he, zij het op een andere wijze:)
Groetjes en ik blijf je volgen, Tea -
20 Maart 2012 - 19:14
Anne:
Wat een leuke foto's en prachtig verslag, Jessica! Aan die foto's is wel te zien dat het weer erg wisselend is, al heb je de echte hitte nog niet meegemaakt, maar dat komt vast nog wel een beetje als het straks lente wordt in Israël.
Ik herken heel erg wat je schrijft over Yad Vashem, ik kwam daar ook best wel met een schuldgevoel vandaan: wat was onze rol slecht en we zijn nog geen haar beter. Hoe bijzonder dat God juist deze mensen liefheeft, die zo slecht zijn.
Veel plezier nog, meid, ga lekker door met genieten en hou je taai tegenover alle soorten mensen! ;-) -
21 Maart 2012 - 20:37
Cilia Van Dijkhuizen:
Geweldig Jessica wat een indrukken, je hebt het echt naar je zin!
Leuk dat je een kaart hebt gestuurd, hartelijk dank!
Ik volg je reisverslag met genoegen een fijne nog en hartelijke groet,
cilia. -
22 Maart 2012 - 18:11
Jessica Floor:
Leuk mensen, al die reacties!! Ik doe m'n best om weer zo snel mogelijk een nieuw verslagje te plaatsen :D -
05 April 2012 - 20:39
Tante Elisabeth:
Waar blijft je volgende verslag weslica? -
06 April 2012 - 12:08
Jessica Floor:
In wording tante Lojs :) Ws. vandaag of morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
